Założony został tuż po wojnie w Łodzi przez znakomitego satyryka Jerzego Jurandota, z intencją jak najrychlejszego przeniesienia do Warszawy. Pierwszą premierę Teatr dał 5 lipca 1945 roku na prowizorycznej scenie w łódzkim Grand Hotelu. Pierwszym spośród plejady znakomitych aktorów, którzy podpisali wówczas kontrakt z Syreną był Edward Dziewoński. W grudniu 1948 roku Syrena zainaugurowała działalność w swojej obecnej siedzibie, w zaadaptowanych budynkach przedwojennej stajni przy ulicy Litewskiej 3. Pierwsza warszawska premiera Teatru Syrena odbyła się 12 grudnia 1948 roku. Od początku Teatr zgromadził na Litewskiej prawdziwy gwiazdozbiór aktorski. Najpierw tworzyli go Adolf Dymsza, Tadeusz Olsza, Stefania Górska, Ludwik Sempoliński, Jadwiga Andrzejewska, Mira Zimińska, a nieco później Kazimierz Krukowski i Loda Halama. Aktorzy ci wywodzili się z przedwojennych kabaretów warszawskich, przede wszystkim ze słynnego Qui pro quo i Morskiego Oka. Dzięki nim Teatr Syrena, jako jedyny teatr w powojennej Polsce, kontynuował świetną tradycję i styl tamtych satyrycznych i rewiowych teatrzyków.

Wkrótce u boku dawnych mistrzów pełnym blaskiem zajaśniały nazwiska Kazimierza Pawłowskiego, Kazimierza Rudzkiego, Hanki Bielickiej, Zofii Czerwińskiej, Ireny Kwiatkowskiej, Aliny Janowskiej, Kazimierza Brusikiewicza, Lidii Wysockiej, Wacława Jankowskiego, Lidii Korsakówny, Krystyny Sienkiewicz, Ewy Szykulskiej, Ewy Kuklińskiej, Zdzisława Leśniaka, Romana Kłosowskiego, Bohdana Łazuki, Wiesława Drzewicza czy Tadeusza Plucińskiego. Wymienieni zostali tu tylko ci najbardziej znani, niejednokrotnie przez całe dziesięciolecia związani z Syreną, a często do dziś na tej scenie obecni. Obok nich gościnnie, bądź na parę sezonów, pojawiali się w Syrenie najwybitniejsi artyści polscy, poczynając od wielkiego Jerzego Leszczyńskiego, poprzez Stanisławę Perzanowską, Tadeusza Fijewskiego, Barbarę Krafftównę, Jaremę Stępowskiego czy Bernarda Ładysza.

Oprócz wymienionych wyżej gwiazd aktorskich, na scenie Teatru Syrena występowali też: Jerzy Bielenia, Witold Borkowski, Maria Chmurkowska, Jadwiga Chojnacka, Tadeusz Drozda, Jerzy Duszyński, Barbara Fijewska, Mieczysław Fogg, Wieńczysław Gliński, Antonina Gordon-Górecka, Irena Górska, Marek Grechuta, Stefania Grodzieńska, Helena Grossówna, Witold Gruca, Józef Kondrat, Renata Kossobudzka, Halina Kunicka, Teresa Lipowska, Czesław Majewski, Zdzisław Maklakiewicz, Barbara Marszel, Krystyna Mazurówna, Józef Nowak, Jerzy Ofierski, Mieczysław Pawlikowski, Jerzy Pichelski, Jan Pietrzak, Jerzy Połomski, Małgorzata Potocka, Tadeusz Ross, Czesław Roszkowski, Irena Santor, Andrzej Stockinger, Jerzy Śliwiński, Igor Śmiałowski, Jerzy Turek, Stefan Witas, Mieczysław Wojnicki, Violetta Villas, Marian Załucki i wielu innych. Można by wymienić jeszcze kilkadziesiąt innych nazwisk, które znacząco wpisały się w historię i teraźniejszość teatru polskiego.

Z Syreną zawsze współpracowali znakomici autorzy, jak: Tuwim, Gałczyński, Słonimski, Broniewski, Brzechwa, Wiech, Gozdawa i Stępień, Jurandot, Waldorff, Grodzieńska, Minkiewicz, Marianowicz, Pietrzak, Kreczmar, Kofta, Młynarski, Załucki, Jaroszyński, Groński i wielu innych. Zdzisław Gozdawa i Wacław Stępień przez kilkadziesiąt lat dostarczali Syrenie teksty i tekściki. Pisali wodewile, komedie, skecze, dialogi, monologi, piosenki, blekauty i konferansjerskie "wice". Traktowały o wszystkim co aktualnie działo się w życiu - wielka polityka i małe plotki, stołeczne nowinki i polski obyczaj, festiwal opolski i remonty ulic, zmiany kadrowe i skandale łóżkowe. Pisywali nocą, a wówczas odwiedzał ich Broniewski, przywożąc swoje wiersze, wpadał też Gałczyński, żeby wyrwać ich na nocną przejażdżkę dorożką. Na scenie Syreny debiutowali jako autorzy dramaturgiczni m.in. Sławomir Mrożek, Stanisław Tym i Zbigniew Korpolewski.

Od początku swojego istnienia Syrena obrała dwie linie repertuarowe, których konsekwentnie przestrzega do dziś jako zgodnych z oczekiwaniami publiczności. Z jednej strony teatr wystawia współczesne sztuki w stylu kabaretu satyryczno-rewiowego, z bardzo aktualną treścią i ciętym dowcipem. Z drugiej strony na scenie Syreny zawsze można było obejrzeć komedie muzyczne lub farsy z klasycznego repertuaru polskiego i obcego, a także z twórczości współczesnej. Przypomnieć tu wypada kilka realizacji, o których dziś już powiedzieć można, że na trwałe zapisały się w historii teatru powojennego, jak np: "Żołnierz królowej Madagaskaru" Dobrzańskiego i Tuwima (1954), "Madame Sans-Gene" Marianowicza i Minkiewicza wg Sardou (1958), "Słomkowy kapelusz" Labiche'a (1961), "Wodewil warszawski" Gozdawy i Stępnia (1974), "Taniec kogutów" Roszkiewicza i Korpolewskiego (1991), "Cafe pod Minogą" Wiecha i Majdrowicza (1994).

W 1945 roku Teatr Syrena powstał jako spółdzielnia Pracy Aktorów. W 1951 roku Teatr został upaństwowiony. Dziś po tylu latach, nadal występuje pod tą samą nazwą, a z państwowego stał się Teatrem Samorządowym. Dwukrotnie - w latach 1958-1962 oraz 1975-1978 - Teatr Syrena jako drugą scenę prowadził Teatr Buffo. Teatry miały wspólną dyrekcję i zespół, a okresowo używano nawet nazwy Teatr Buffo "Syrena". Wynikało to z chęci sprostania ogromnemu powodzeniu frekwencyjnemu, jakim zawsze cieszył się ten teatr.

Wydaje się, że to właśnie w Syrenie udało się wypracować najbardziej efektywny i być może najefektowniejszy w naszych warunkach styl rozrywki dla najszerszej publiczności. W wypadku teatru Syrena określenie to należy rozumieć dosłownie, bo obejmuje ono zarówno bywających w Syrenie profesorów, dziennikarzy i przedstawicieli tak zwanych wolnych zawodów, jak i publiczność mniej artystycznie wyrobioną, lub, jak kto woli, o gustach mniej wysublimowanych. Przez długie lata Syrena była jedynym teatrem warszawskim specjalizującym się w lekkiej komedii i farsie, gdyż gatunki te uchodziły za "niegodne człowieka myślącego" i tylko w teatrze noszącym oficjalną pieczęć "niepoważnego" mogły znaleźć schronienie. O ile w tej dziedzinie monopol Syreny został szczęśliwie przełamany, o tyle pozostaje ona jedyną stałą sceną stołeczną o charakterze rozrywkowym, prezentującą aktualia obyczajowe i polityczne w ujęciu satyrycznym i humorystycznym, kultywującą świetną tradycję polskiej literatury tego gatunku.

5/5 - (1 vote)
5/5 - (1 vote)
Adres
Numer telefonu
Adres www
Formularz kontaktowy

    Zapraszamy do odwiedzin naszych innych portali Ekskluzywne.net, LuksusoweHotele.pl oraz Tokeny.pl